Ostatni gwizdek na (ułatwione) obserwacje ptaków

Uwaga! Krzewią się bujnie rośliny! Zieleń obrasta pnącza. Perlistym wzorcem sypią się kwiaty po gałęziach. Znane obrazki, które każdego roku zachwycają. Z jednej strony to radość, z drugiej - utrudnienie. Oznacza to bowiem, że już wkrótce ptasie obserwacje zostaną ograniczone. Siły natury zadbają o prywatę i nieprzeniknioną przestrzeń, warto wiec się pośpieszyć. Później będzie trudniej - ale nie martwcie się, bo nadal zjawiskowo.

Rudzik. Jeszcze parę dni i będzie wśród gąszczu.

Niby oczywiste, ale trudno sobie czasem uświadomić. Lada moment, rudzik, na którego gorliwie polowałem, będzie prawdziwym wyzwaniem. Wiele innych ptaków skorzysta z naturalnej zasłony listowia. Czasem jedyną formą rozpoznania zwłaszcza drobnych gatunków będą ich śpiewy i głosy kontaktowe. 

Drozd śpiewak - wysoko na drzewie. 

Skoro już o tym mowa, warto przypomnieć. W czasie obserwacji kierujmy się słuchem! Zapoznanie się z ptasimi odgłosami nie jest trudne czy bolesne. Podobnie jak powtarzanie jakiejkolwiek piosenki w radiu - ta w końcu staje się hitem. W tym wypadku jest nie inaczej. Wiele gatunków może sprawdzić trudności w ocenie budowy, rysunku na skrzydle, ale przy powiązaniu z głosem - będziemy mieć pewność, z którym to przedstawicielem mamy do czynienia. 

Dzięcioła też warto nasłuchiwać:) Bębni pięknie.

Z niektórymi mieszkańcami lasów i parków nie powinniśmy mieć trudności nawet po zadomowieniu się liści na gałęziach. Dzięcioły, kowaliki, pełzacze - te ptaki często skierują nie tylko w gałęzie. Okupują również korę - zdecydowanie łatwiej wtedy o obserwację. Mogą zaskoczyć, jak chętnie żerują w parkach, także w centrach dużych miast. 

Myszołów wysoko w kominie powietrznym.

Coraz częściej występujące ciepłe prądy powietrza sprzyjają mieszkańcom otwartych przestrzeni i właścicielom wielkich skrzydeł. Ostatnio widuję Myszołowa, który zadomowił się na skraju miasta, ale także pustułki. 

Grzywacz, idealny model na początek

Z czym na ptaki? Patrzę na wariant ekonomiczny, na początek. Amatorska lornetka, stara kamera (mają zadziwiająco duży zoom, później można wyciąć zdjęcie z kadru), aparat, byle bez automatycznej optyki, bo dostaniecie fisia wśród gałęzi. Pamiętajmy, że niektórych ze skrzydlatych gości, nie będzie trzeba ścigać. Warto zacząć od tego, co najbliżej:) 

Żegnaj Misia..

To był dziwny dzień, dlatego ten wpis też będzie inny, niż poprzednie. Wszystko zaczęło się w sobotę, kiedy spotkaliśmy na swojej drodze gołębia - a jak się okazało później - samicę. Siedziała przygnębiona, sama pośród betonowej mozaiki Wrocławia. Śmiesznie wyglądało to, że wybrała sobie takie, a nie inne miejsce. Przycupnęła tuż przy metalowym słupku stylizowanym na loda. Może w całym skwarze dnia liczyła, że zdoła się ochłodzić?

Okazało się, że nie lata. Niechybnie w takiej sytuacji wiele ptaków prędzej czy później ginie pod kołami samochodów albo pod szponami nocnych drapieżników. Oczywiście znam wielu ludzi, którzy powiedzieliby, że to tylko gołąb, machnęli ręką i poszli w długą. Jestem młodym człowiekiem, ale przekonałem się, że nawet gołębie, pozornie takie same, są na wskroś bardzo różne. Mają swoje maniery, nawyki, ulubione smaki. Najważniejsze jednak w tym wszystkim jest to, że każde życie jest cenne.

Nie było innej rady. Gołębicę przygarnęliśmy. Mamy doświadczenie - niegdyś nie tylko pomagałem ojcu w hodowli gołębi, a także ich lotowaniu. Wychowałem wiele piskląt, które szczęśliwie powróciły do środowiska. Właśnie dlatego wiem, że do czasu kiedy odzyskałaby sprawność lotu miałaby wzorowe warunki rekonwalescencji. W przypadku, kiedy okazało się, że nigdy już nie poleci też nie zostałaby wyrzucona na bruk.

Zanim udało się ją pochwycić, postanowiła na własną rękę przeprawić się przez ulicę. Widzieliśmy desperacką próbę lotu, autobus, a później... masę pierza na ulicy. Byliśmy w szoku. Najgorsze, że reszty ludzi to nie obeszło w zasadzie wcale. My nie mogliśmy długo zasnąć tej nocy, być może z tego powodu.

Samiczka przeżyła - wylądowała nieopodal. Do teraz nie wiem jakim cudem, jedyne co straciła to pióra w kuprze. Oszukała przeznaczenie.

Kiedy w końcu trafiła do mieszkania, wygodnego, wyłożonego pudła - bardzo szybko zaczęła jeść i pić. Było widać, że stara się odpoczywać po naprawdę traumatycznych przeżyciach. Tak się składało, że mieliśmy Nosacza, samca, który od dawna czeka na partnerkę, tak więc ostatecznie chcieliśmy ją przetransportować wprost do niego - do miasta nieopodal.

Niestety nie udało się. W najgorszym możliwym miejscu, pomiędzy torami tramwajowymi, a ruchliwą jezdnią wydostała się z pakunku, w którym miała podróżować i przysiadła na torach. Próbowaliśmy ją łapać, ratować, ale to była niebezpieczna gra - z jednego zagrożenia uciekała w kolejne. I tak bez końca. Uniknęła jednego, drugiego, trzeciego tramwaju. Mogła pewnie tak długo, ale w końcu, doszło do najgorszego.

Dlatego właśnie ten dzień jest taki dziwny. Jeszcze parę godzin temu mówiliśmy do niej, a teraz patrzę na jej zdjęcia i nie możemy się otrząsnąć. Bo przecież to tylko gołąb.

Park Wrocławski: Co dalej z łabędziami?

Po tym, jak samica łabędzia zginęła w obronie młodych, ciężar odpowiedzialności rodzicielskiej przejął samiec. Młodymi opiekuje się przez cały czas. Często obserwując go nasuwa się jedno pytanie - co dalej? 

W każdym parku nocą trwa walka. Na żer wychodzą drapieżnicy. Często są to zwierzęta stosunkowo niewielkie, nie stwarzające bezpośredniego zagrożenia dla łabędzi, które są największymi ptakami wodnymi w Polsce. Ale to nie dorosłe ptaki muszą się obawiać, bo celem - kun, łasic, norek amerykańskich czy nawet lisów - padają przede wszystkim pisklęta. 

Para przy budowie pierwszego gniazda (maj)

Tak było jednej z ostatnich majowej nocy, ale łabędzie są wspaniałymi rodzicami. Samica zaryzykowała starcie w obronie młodych. Została bardzo poważnie ranna i pomimo specjalistycznej opieki, wkrótce padła. 

Od tamtej pory samiec wychowuje szóstkę młodych wraz z pomocą pracowników parku. Prewencyjnie postawione zostało tymczasowe ogrodzenie, które zapewnia ptakom więcej spokoju od tych natrętnych mieszkańców, którzy dla jednego zdjęcia z pisklakiem gotowi byli je niepokoić. 

Młode rosną bardzo szybko, już za około dwa miesiące osiągną zdolność lotu. Wtedy prawdopodobnie opuszczą staw dydaktyczny, na co liczą również władze parku. Co dalej? 

Jak informuje ZOO Wrocław, które sprawuje bezpośrednią opiekę nad zwierzętami, podjęte zostaną próby odtworzenia pary. Będzie to zadanie wyjątkowo trudne, bo oprócz tego, że łabędzie są przykładnymi rodzicami, to także - wzorowymi partnerami, bezwarunkowo sobie wiernymi. Zdarza się, że po stracie partnera już do końca życia nie przystępują do godów.

Jak czytamy na facebookowym profilu Centrum Edukacji Przyrodniczej, podobno samica, także po przejściach, jest już w przygotowaniu. 

Próbę połączenia ptaków wrocławskie ZOO przeprowadzi dopiero wtedy, kiedy usamodzielnią się pisklęta - najpóźniej następną wiosną. Czy się uda? Pozostaje czekać i mieć nadzieję, że tak. 

Foto: Gosia

Gołąb w domu?

Czy naprawdę gołąb jako domowy pupil to taki zły pomysł? Nagrania na youtube podpowiadają mi, że jednak nie. Całkowitą pewność zyskuję kiedy spoglądam na Nosacza - ten dzielny ptak towarzyszy mi od 2012 roku.

Wcześniej o Nosaczu pisałem tutaj. Kiedy pierwszy raz go spotkałem, był zbroczony krwią. Skrzydło bezpowrotnie przepadło, ale i tak może mówić o szczęściu. Do pewnego momentu tkanka gniła i obejmowała coraz większy obszar stwarzając realne zagrożenie życia. Na szczęście Nosacza udało się odratować i szczerze mówiąc, bardzo przyzwyczaił się do życia w domu.

Absolutnie nie boi się ludzi, dzielnie strzeże przed nimi swojego skromnego rewiru i gniazdka - niewielkiej klatki, do której jednak jest przywiązany. Jest coś w tym, że gołębie lubią ciasnotę. Ich naturalne gniazda często umiejscowione są w różnego rodzaju zakamarkach i kątach i chyba z tego właśnie powodu, bardzo grzecznie sam do klatki wskakuje.

Pozwala się zbliżać tak po prawdzie tylko mi, ale też nie zawsze. Na ogół nie stroni od pieszczot, o które sam zresztą zabiega. Tutaj mam podejrzenie, dość uzasadnione, że traktuje mnie jak swoją partnerkę.. (nie, tego nie próbował).

Nosacz raz  w tygodniu bierze kąpiel - kiedy tylko dostrzeże strumień wody natychmiast przebiera łapkami.

W tym roku dostanie upragnioną samicę, która sprawi, że będzie czuł się jeszcze lepiej, poprzez wznowienie relacji z przedstawicielem swojego gatunku. Wielka klatka dla pary już czeka.

Na koniec kilka przykładów na to, jakim pupilem może być gołąb:

Krótko o ptasim cyklu życia

Świat przyrody jest powielonym obrazem raju - rzekł pewien znany pisarz. Trudno nie przyznać mu racji. Kiedy obserwuje się przyrodę, choćby zza okna, można się zachwycić. Wystarczy chcieć. Wystarczy zobaczyć ptasi cykl życia!